Rozwój umysłowy i emocjonalny w przebiegu zespołu Turnera

Rozwój zdolności intelektualnych i psychicznych u dziewczynek z zespołem Turnera jest prawidłowy, jedynie w 5% przypadków zauważa się nieznaczne odchylenia od normy. Częściej obserwuje się u nich zaburzenia instynktu poznawczego i trudności z wyobraźnią przestrzenną ze względu na obniżenie zdolności wzrokowo-przestrzennych. W szkole mogą mieć problemy z przedmiotami ścisłymi – algebrą i geometrią. Lepiej czują się w przedmiotach humanistycznych i najlepiej wypadają na słownej skali testów na inteligencję. Przy czym średnia inteligencja w tej grupie równa jest standardowym wartościom w populacji. Dziewczęta z zespołem Turnera mogą z powodzeniem zakończyć edukację nawet na szczeblu uniwersyteckim i podjąć konkretny zawód w sektorze prac umysłowych.

Obserwuje się u nich jednak często zaburzenia na tle emocjonalnym, wynikające nie z samej mutacji genotypu, ale z warunków środowiskowych. W szkole dziewczęta mogą być odrzucane ze względu na specyficzny wygląd, mogą mieć także luźniejsze relacje z rówieśnikami z powodu częstych nieobecności na zajęciach poświęcanych na wizyty u lekarzy. Zauważa się u dziewczynek silnie rozwiniętą potrzebę akceptacji i poczucie empatii. W myśl dobra krewniaczego chętnie udzielają pomocy zwłaszcza słabszym i bardziej chorym, gdyż czują się z nimi tożsame, ponadto wiedzą, że nie zostaną negatywnie ocenione. W ich altruizmie przejawia się norma wzajemności, która pozwala spodziewać się rewanżu za okazaną pomoc – tak jak traktują one swoje chore koleżanki, same chcą być traktowane. Poza tym „turnerki”, jak przyjęło się je nazywać, wspierają osoby słabsze, ponieważ tylko przy nich czują się silne i zdrowe (według koncepcji mocy Witwickiego).

Duży wpływ na umiejętność radzenia sobie z faktem choroby genetycznej mają rodzice, którzy odpowiednio kierunkują swoje dziecko przekazując mu uniwersalne wartości. Ale często sami nie mogą podołać życiu z piętnem nieuleczalnego schorzenia, a co za tym idzie, udają, że dziecko jest zdrowe lub przesadnie się o nie troszczą. W skrajnym przypadku może to prowadzić do depresji i zaburzeń osobowości. Dorosła kobieta z zespołem Turnera wygląda jak dziewczynka i może być traktowana jak dziecko przez otoczenie. Jednak w dojrzałym wieku największym problem staje się brak potomstwa, często pociągający za sobą brak partnera. Obecnie poza możliwością adopcji dla niektórych kobiet możliwe jest zajście w ciąże drogą technik wspomaganego rozrodu – zapłodnienie in vitro – ale jedynie niewielki odsetek z nich może mieć biologicznego potomka z własnej komórki jajowej.

Jeśli miała(e)ś styczność / doświadczenia z Zespołem Turnera, podziel się z innymi swoją wiedzą w komentarzach. - Komentarz możesz dodać tutaj. Dziękujemy!